Robotnicy w winnicy
„Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: «Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam». Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: «Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?» Odpowiedzieli mu: «Bo nas nikt nie najął». Rzekł im: «Idźcie i wy do winnicy!» A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: «Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych!» Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: «Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekotę». Na to odrzekł jednemu z nich: «Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?» Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi”.
(Mt 20,1-16) biblijni
Postacie i sytuacja z przypowieści przedstawiają rzeczywistość duchową. Gospodarz- Bóg wzywa robotników-ludzi do swojej winnicy-królestwa w różnym czasie, czyli na różnych etapach ich życia. Każdemu daje szansę otrzymania zapłaty-nieba – jeśli tylko uwierzy, choćby przez jakiś czas żył daleko od Niego. Wezwani przez Pana robotnicy posłuchali i przyszli do winnicy.
Winnica – królestwo Boże.
Robotnicy – ludzie.
Czas – ludzkie życie.
Poszukiwanie pracy – nawrócenie.
Praca – wiara.
Zapłata – niebo.
Tak jak robotnicy wyszli na rynek w poszukiwaniu pracy w różnych porach dnia, tak i ludzie rozpoczynają poszukiwanie Boga na różnych etapach swojego życia.
Tym poszukiwaniem i pracą dla Boga jest wiara.
Wiara to wiedza i zaufanie. Ma siedem cech charakterystycznych:
Wiara jest czystym darem Boga, który otrzymujemy, kiedy prosimy o to w swoim wnętrzu.
Wiara jest ponadnaturalną siłą, która jest nam niezbędna, by osiągnąć zbawienie.
Wiara wymaga od człowieka wolnej woli i jasnego umysłu, gdy odpowiada na Boże zaproszenie.
Wiara jest absolutnie pewna, gdyż gwarantuje to Jezus.
Wiara jest niedoskonała tak długo, jak długo nie dokonuje się w miłości.
Wiara wzrasta, gdy coraz lepiej wsłuchujemy się w słowo Boga i przez modlitwę pozostajemy z Nim w żywej relacji.
Wiara już teraz daje nam przedsmak radości nieba”.
(Youcat, p. 21)
Wiara jest darem, a z darem można postąpić różnie. Można go przyjąć lub nie, można rzucić gdzieś w kąt lub oddać komuś innemu. Można o nim zapomnieć i można go sprzedać na Allegro, można postawić na półce i od czasu do czasu odkurzyć. Sposób, w jaki potraktuje się dar, zależy od tego, kim dla nas jest ofiarodawca i jakie mamy z nim relacje. Jeżeli są przepełnione miłością – dar staje się cenniejszy. Naszym zadaniem jest troszczyć się o swoją wiarę i o wiarę tych, których spotykamy w naszym życiu.
Wykonaj plakat mówiący o wiarze...
