- podręcznik
str. 78-79 (proszę przeczytać treść lekcji)
- zeszyt
ćwiczeń str. 70-71 (proszę o wypełnienie ćwiczeń)
Proszę również
skorzystać z zamieszczonych materiałów, gdzie zawarte są informacje, które
ułatwią przerobienie lekcji:
Żłóbek to karmnik, do którego wkłada się jedzenie dla zwierząt. Może być to siano, marchewka itp. Nam żłóbek najczęściej kojarzy się ze świętami Bożego Narodzenia. Był on „kołyską”, pierwszym łóżeczkiem małego Jezusa. Przed nim oddajemy pokłon Jezusowi, czyli wyrażamy swoją wiarę, że Jezus rzeczywiście przyszedł na świat i nadal przychodzi. Wpatrując się w betlejemską szopkę, przypominamy to wielkie wydarzenie, rozmawiamy z Jezusem w modlitwie, wielbimy Go, śpiewając kolędy.
Chrześcijanin od wielkiego święta
Wielkanoc i Boże Narodzenie to największe święta chrześcijan. Obchodzimy je bardzo uroczyście. Są to dni wolne od pracy i nauki, aby wszyscy mogli świętować w gronie rodziny.
– Jak świętujemy?
Są ludzie, którzy dopiero podczas świąt przypominają sobie o Panu Bogu. Od wielu miesięcy nie spotykali się z Panem Jezusem na Mszy Świętej, nie modlili się, nie spowiadali, ale teraz idą na pasterkę, bo tak wypada, bo taka jest tradycja. O takich ludziach mówi się potocznie „chrześcijanin od wielkiego święta”.
– Co myślicie o takiej postawie?
– Dlaczego chcecie spotykać się z waszą mamą codziennie, a nie tylko w święta?
Pan Jezus chce spotykać się z nami jak najczęściej, nie tylko przy okazji świąt, bo nas kocha, zależy Mu na nas, pragnie naszego dobra.
Pozycja społeczna pasterzy w czasach Jezusa
Dzisiaj spotkamy ludzi, którzy pierwsi przyszli na spotkanie z Jezusem.
To pasterze.
– Czym zajmuje się pasterz?
Pasterz zajmuje się wypasem owiec na łąkach. Prowadzi je tam, gdzie jest soczysta trawa, wodopój, chroni przed drapieżnikami i zimnem, leczy, gdy chorują. Pasterze, o których mówimy, mieszkali na stepach w Judei, w górach. Byli ludźmi prostymi i ubogimi, nie posiadali wykształcenia ani majątku. Trudne warunki życia sprawiły, że byli twardzi i grzeszni. Chroniąc owce, musieli zabić wilka, ale i pobić tego, kto chciał im je ukraść. W hierarchii społecznej pozostawali daleko w tyle za kapłanami, ludźmi majętnymi i rzemieślnikami.
rozpocznij oglądać film od 17:36 minuty:
Z pasterzami idę do Jezusa
Idąc do kogoś z wizytą przynosimy upominek.
– Co mogli przynieść Jezusowi pasterze?
Przeniesiemy się za chwilę w czasie i przestrzeni, by odbyć podróż do stajenki. Wyobraźcie sobie, że idziecie razem z pasterzami do Jezusa. Zastanówcie się:
– Czego potrzebuje maleńkie dziecko, urodzone niespodziewanie, w zimnej grocie, gdzie mieszkają zwierzęta, w nocy, z dala od domu, bez ubrań, jedzenia, sprzętów?
Napiszcie na kartkach, które otrzymacie, co przynieślibyście Dzieciątku w prezencie.
Pasterze pełni wiary
Pasterze odnaleźli grotę, w której narodził się Jezus. Oddali Mu pokłon, rozmawiali ze Świętą Rodziną. Dali Mu najpiękniejszy dar – swoją wiarę, wysiłek szukania, obecność przy żłóbku. Ostatni pod względem pozycji społecznej byli pierwszymi. Uwierzyli, że Jezus jest oczekiwanym Zbawicielem-Mesjaszem. Wypełnili to, o co prosili aniołowie: odszukali, spotkali, podali dalej światu wiadomość o Zbawicielu. Później wrócili do swoich zajęć, ale ich życie po spotkaniu z Chrystusem było pełne radości. Wielbili i wysławiali Boga za wszystko, bo On zamieszkał w ich sercach.