- podręcznik
str. 75-78 (proszę przeczytać treść lekcji)
- zeszyt
ćwiczeń str. 48-49 (proszę o wypełnienie ćwiczeń)
Proszę również
skorzystać z zamieszczonych materiałów, gdzie zawarte są informacje, które
ułatwią przerobienie lekcji:
Przypowieść jako gatunek literacki
Przypowieść jest gatunkiem literackim, dla którego charakterystyczne są dwa elementy:
- pierwszy to przykładowa sytuacja z życia codziennego,
- a drugi to porównanie jej do rzeczywistości duchowej.
https://www.biblijni.pl/Łk,8,4-8 (kliknij i wysłuchaj)
„«Siewca wyszedł siać swoje ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki podniebne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny». To mówiąc, wołał: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!»”
(Łk 8,5-8)
Miejsce upadku ziarna
Droga – miejsce przemieszczania się ludzi, najczęściej twarde. Przedmiot znajdujący się na drodze jest narażony na zniszczenie.
Skała – miejsce odporne na przyjęcie życia. Mała warstwa ziemi nie pozwala wrosnąć ziarnom w podłoże i jest uboga w wodę.
Ciernie – rośliny z ostrymi kolcami na łodydze, gałęzi lub pniu. Zabierają innym roślinom konieczne do wzrostu minerały, wodę i światło.
Żyzna ziemia – miękkie podłoże, bogate w minerały i tlen, zapewnia roślinom doskonałe warunki do wzrostu.
Co stało się z ziarnem?
Droga – ziarno zostało podeptane i wydziobane przez ptaki.
Skała – ziarno uschło.
Ciernie – ziarno zostało zagłuszone.
Żyzna ziemia – ziarno wzrosło i wydało plon stokrotny.
Jezus posłużył się obrazem z życia rolnika siejącego ziarno. Siewca z pewnością bardzo się starał, aby żadne z ziaren się nie zmarnowało. Jednak nie wszystko zależało od jego dobrej woli. W zależności od tego, na jakie miejsce padały ziarna, tak wyglądał ich późniejszy rozwój. Jezus, za pomocą obrazu ziarna rzucanego w ziemię, chciał pokazać, jak ludzie słuchają słowa Bożego. Teraz poszukamy duchowego przesłania przypowieści o siewcy.
„Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi zaś na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują. To, które padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą, a zagłuszeni przez troski, bogactwa i rozkosze życia, nie wydają owocu. Wreszcie ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc dzięki wytrwałości”.
(Łk 8,11-15)
Postawy ludzi wobec słowa Bożego
Droga – słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca.
Skała – z radością przyjmują słowo, ale wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują.
Ciernie – słuchają słowa, lecz potem odchodzą, zagłuszeni troskami, bogactwem i przyjemnościami życia nie wydają owocu.
Żyzna ziemia – słuchają słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc.
Przypowieść o siewcy emanuje niezwykłym pięknem.
- Tym siewcą, który rzuca ziarno we wszystkich kierunkach, jest Jezus.
- Ziarnem jest słowo Boże.
- Rodzaje ziemi to ludzie o różnych charakterach i usposobieniach.
droga to ludzie, którzy słyszą słowo, ale nie przyjmują go, ponieważ szatan porywa je z ich serc,
skała oznacza ludzi, którzy zachwycają się słowem Bożym, ale nie mają dostatecznej wytrwałości. Słowo nie porusza głębi ich serca, szybko zapominają o nim, gdy tylko przestaje być wygodne albo kiedy przyjdą trudności,
grunt z cierniami to ludzie, którzy słuchają słowa, ale zajęci są doczesnymi sprawami i nie mają czasu dla Boga.
żyzna gleba oznacza tych, którzy nie tylko słyszą słowo, ale również je przyjmują, i dzięki temu wydają owoc. To są prawdziwi chrześcijanie.
Przypowieść Jezusa jest aktualna również dziś. Jezus, opowiadając przypowieść o siewcy, mówi również do nas i chce, abyśmy dowiedzieli się czegoś więcej o sobie. Tak jak los ziarna zależy od rodzaju gleby, na której wzrasta, tak budowanie pełnego miłości i życzliwości królestwa Bożego zależy od tego, co jest w naszym sercu; od tego, czy posłuchamy słów Jezusa, czy uwierzymy w ich prawdziwość i zaczniemy się nimi kierować w życiu. Jeśli słuchamy słowa Bożego i przyjmujemy je otwartym sercem, żyjemy w zgodzie i miłości. To jest nasz obfity plon słuchania. Jeżeli słuchamy słowa, to jest nadzieja, że kiedyś zrozumiemy jego znaczenie i dojdziemy do królestwa Bożego.
Jezus również dziś, na różne sposoby, kieruje swoje słowo do każdego z nas. Słuchamy go podczas Eucharystii, na katechezie i w domu, gdy wspólnie z rodzicami czytamy Pismo Święte. Słowo Boże jest również czytane i rozważane w katolickich rozgłośniach radiowych, w programach telewizyjnych oraz na wielu stronach internetowych. Do nas należy decyzja i tylko od naszej postawy zależy, czy zechcemy zrealizować w naszym życiu to, co mówi do nas Bóg.