- podręcznik
str. 68-70 (proszę przeczytać treść lekcji)
- zeszyt
ćwiczeń str. 44-45 (proszę o wypełnienie ćwiczeń)
Proszę również
skorzystać z zamieszczonych materiałów, gdzie zawarte są informacje, które
ułatwią przerobienie lekcji:
Macie przed sobą zdjęcie obrazu Rembrandta „Powrót syna marnotrawnego”. Rembrandt namalował go w ciemnej, ale ciepłej tonacji. Użył dużo barwy szarej i brązowej, choć na pierwszym planie dominują barwy jasne, żółte i czerwone. Światło pada na główne postacie: starszego mężczyznę, który obejmuje klęczącego przed nim ubogo ubranego młodego człowieka. Starszy to ojciec, a młodszy to powracający syn marnotrawny. Ojciec wita syna wzruszony i szczęśliwy. Syn klęczy u stóp ojca, co ma oznaczać jego bezradność, skruchę i prośbę o wybaczenie. Światło padające na główne postacie budzi radość i nadzieję. Tonący w mroku drugi plan przypomina zło, nienawiść i smutek, które kiedyś przeżywał syn. Obraz niesie przesłanie, że wszystkie popełnione grzechy Bóg nam wybaczy, jeśli będziemy za nie gorąco żałować.
- Konfesjonał
W naszym życiu wielokrotnie wybieramy własną drogę – tak jak młodszy syn, przez grzech odchodzimy od Ojca. On jednak zawsze na nas czeka i wybiega nam naprzeciw. Jest takie ważne miejsce, w którym dochodzi do spotkania grzesznika z miłosiernym Ojcem.
– Jak nazywamy miejsce, w którym się spowiadamy?
Konfesjonał jest specjalnie wydzielonym miejscem do słuchania spowiedzi, miejscem, w którym Bóg pragnie się z nami spotykać, abyśmy mogli doświadczać Jego nieskończonej miłości.
Słowo „konfesjonał” pochodzi od łac. confessio i oznacza „wyznanie”.
W konfesjonale wyznajemy nasze grzechy, wyrażamy żal z powodu wyrządzonego zła oraz padamy w „objęcia” miłosiernego Ojca. Konfesjonał to symbol Bożego miłosierdzia.
- Przypowieść o miłosiernym ojcu
- Rola kapłana w sakramencie pokuty
– Przed kim wyznajemy nasze grzechy podczas spowiedzi?
– Kto wypowiada słowa rozgrzeszenia?
W sakramencie pokuty i pojednania człowiek spotyka się z Bogiem. Potrzebny jest jednak kapłan, wobec którego przyznamy się do winy. Kapłani otrzymali od Jezusa władzę odpuszczania grzechów jako następcy apostołów, do których po swoim zmartwychwstaniu Jezus powiedział:
„Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J 20,22b-23)
- Gesty i słowa spowiednika
– Co robi kapłan, gdy podczas spowiedzi wyznamy nasze grzechy?
Kapłan udziela wskazówek i rad, w jaki sposób naprawić wyrządzone zło, oraz zachęca do żalu za grzechy. Następnie daje nam pokutę, abyśmy mogli zadośćuczynić za popełnione zło. Po wyznaczeniu pokuty kapłan wyciąga nad nami prawą dłoń i wypowiada słowa rozgrzeszenia:
„Bóg Ojciec Miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech Ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam Tobie grzechy w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Wyciągnięta dłoń spowiednika podczas rozgrzeszenia symbolizuje uzdrowienie naszej duszy z choroby grzechu. W tym momencie działa Duch Święty. Odzyskujemy utraconą łaskę Bożą. Znak krzyża, który czyni kapłan, to błogosławieństwo, abyśmy mogli wytrwać, przemienieni łaską nawrócenia.
Każdy kapłan jest zobowiązany do zachowania tajemnicy spowiedzi. Nie może nikomu powiedzieć tego, co od nas usłyszał, nawet gdyby grożono mu śmiercią.
- Gesty i słowa penitenta
- Owoce duchowe sakramentu pokuty:
pojednanie z Bogiem i z Kościołem,
odzyskanie łaski uświęcającej i uczynkowej,
darowanie kary wiecznej, która jest konsekwencją grzechów śmiertelnych,
darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu,
pokój sumienia oraz pociecha duchowa,
wzrost sił duchowych do walki ze złem.
- Regularna spowiedź strażnikiem sumienia