- podręcznik
str. 66-67 (proszę przeczytać treść lekcji)
- zeszyt
ćwiczeń str. 42-43 (proszę o wypełnienie ćwiczeń)
Proszę również
skorzystać z zamieszczonych materiałów, gdzie zawarte są informacje, które
ułatwią przerobienie lekcji:
„Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: «Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam». A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: «Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!» Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten”.
(Łk 18,10-14a)
https://www.biblijni.pl/Łk,18,9-14
Jak dziś współcześnie mogła by wyglądać przypowieść o celniku i faryzeuszu:
I posłuchaj piosenki, która w formie rysunkowej przedstawia przypowieść:
Zwróćcie uwagę na gesty celnika.
– Kiedy i gdzie prosimy o przebaczenie, wykonując podobne gesty?
Gest bicia się w piersi to znak, że prosimy Boga o przebaczenie na początku każdej Mszy Świętej. Część tę nazywamy aktem pokuty. To przygotowanie serca do spotkania z Panem Jezusem.
Akt pokuty – prezentacja tekstów liturgicznych
Podczas Mszy Świętej wypowiadamy akt pokuty po pozdrowieniu kapłana. Jest to moment, w którym każdy z nas prosi o oczyszczenie serca z grzechów i złych skłonności. Tylko wtedy możemy zjednoczyć się z Chrystusem, przyjmując Jego Ciało.
Są cztery formy aktu pokuty.
Formy aktu pokuty
1. Spowiedź powszechna.
2. Forma dialogowana „Zmiłuj się nad nami, Panie…”
3. Kyrie eleison.
4. Pokropienie wodą święconą.
- Spowiedź powszechna
„Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego”.
Kapłan: Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.
Wszyscy: Amen.
Komentarz:
Tekst „Spowiadam się…” dotyka naszych relacji z Bogiem, braćmi i siostrami w Kościele oraz świętymi w niebie. Wskazuje, że wina nie polega tylko na czynieniu zła „myślą, mową, uczynkiem”, ale także na zaniedbaniu dobra.
- Forma dialogowana
Wprowadzenie: Forma dialogowana polega na krótkim dialogu kapłana z wiernymi zaczerpniętym
z dwóch wersów psalmów:
Kapłan: Zmiłuj się nad nami, Panie (por. Ps 41,5a).
Wszyscy: Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie (por. Ps 41,5b).
Kapłan: Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje (por. Ps 85,8a).
Wszyscy: I daj nam swoje zbawienie (por. Ps 85,8b).
- Kyrie eleison
Wprowadzenie: Trzecią formą aktu pokuty są wezwania do Chrystusa Pana, zawierające słowa Kyrie eleison – „Panie, zmiłuj się nad nami”, ubogacone o dodatkowe zdania. Mszał rzymski proponuje 11 wersji tej formy do wyboru. Oto jedna z nich:
Kapłan: Panie, który zostałeś posłany, aby uzdrowić skruszonych w sercu, zmiłuj się nad nami.
Wszyscy: Zmiłuj się nad nami.
Kapłan: Chryste, który przyszedłeś wzywać grzeszników, zmiłuj się nad nami.
Wszyscy: Zmiłuj się nad nami.
Kapłan: Panie, który siedzisz po prawicy Ojca, aby się wstawiać za Twoim ludem, zmiłuj się nad nami
Wszyscy: Zmiłuj się nad nami.
- Pokropienie wodą święconą
Wprowadzenie:
Polega na pokropieniu wiernych poświęconą wodą. Forma ta stosowana może być w niedziele podczas każdej Mszy Świętej, a szczególnie w okresie wielkanocnym. Znaczenie pokropienia niedzielnego najlepiej wyraża modlitwa na poświęcenie wody:
„Pokornie prośmy Pana Boga, aby pobłogosławił tę wodę, którą będziemy pokropieni, na pamiątkę chrztu. Niech Bóg nam dopomaga, abyśmy byli wierni Duchowi Świętemu, którego otrzymaliśmy (następuje chwila ciszy).
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty chcesz, aby przez wodę, która podtrzymuje życie i służy do oczyszczenia, również nasze dusze zostały oczyszczone i otrzymały zadatek życia wiecznego. Prosimy Cię, pobłogosław tę wodę, którą będziemy pokropieni w dniu Twoim, Panie. Odnów w nas źródło swojej łaski i broń od wszelkiego zła nasze dusze i ciała, abyśmy mogli zbliżyć się do Ciebie z czystym sercem i otrzymać Twoje zbawienie”.
SKRUCHA
1. Świadomość popełnionego zła.
2. Żal za grzechy.
3. Pragnienie poprawy.
Skrucha pojawia się w naszym sercu, gdy uświadomimy sobie, że mamy skłonność do popełniania grzechów. Tylko wtedy, gdy przyznajemy się do własnej grzeszności, możemy prosić o wybaczenie. Skrucha łączy się z żalem, że obraziliśmy Boga i sprawiliśmy cierpienie ludziom. Żal prowadzi do pragnienia poprawy swojego życia, do zmiany naszego postępowania na lepsze wobec Boga i ludzi. Akt pokuty uczyniony szczerym sercem pozwoli nam zjednoczyć się z Jezusem w Eucharystii.
– Jakim gestem wyrażamy skruchę?
Podczas „Spowiedzi powszechnej” na słowa: „moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina” trzykrotnie bijemy się w piersi. Wówczas lewa ręka spoczywa poniżej piersi, prawa lekko zaciśnięta uderza delikatnie w pierś.
Bicie się w piersi oznacza poczucie grzeszności, żalu i skruchy, ponieważ każdy grzech ma początek w sercu. Taki gest wykonał celnik z przypowieści. Gest ten wykonujemy także podczas spowiedzi indywidualnej.
Mówiliśmy, że przed rozpoczęciem aktu pokuty jest chwila ciszy, w której każdym staje sam na sam z Bogiem. Możemy wówczas powiedzieć własnymi słowami np., „Panie Boże, trudno mi być dobrym. Pomóż mi” albo „Przebacz mi, Jezu” lub „Zmiłuj się nade mną, grzesznikiem”. Zastanówcie się, jakimi słowami chcielibyście prosić podczas najbliższej Mszy Świętej o czyste serce.