- podręcznik
str. 58-59 (proszę przeczytać treść lekcji)
- zeszyt
ćwiczeń str. 52-53 (proszę o wypełnienie ćwiczeń)
Proszę również
skorzystać z zamieszczonych materiałów, gdzie zawarte są informacje, które
ułatwią przerobienie lekcji:
Prorok Eliasz
Eliasz był prorokiem, człowiekiem posłanym przez Boga, przekazującym Jego wolę ludziom. Jego imię oznacza „moim Bogiem jest Jahwe”. Eliasz działał w czasach, gdy Izraelitami rządził król Achab, który ulegając wpływom żony, wprowadził w kraju kult pogańskiego bożka Baala. Zmuszał swych poddanych do składania ofiar bożkowi i pozwalał na prześladowanie proroków Jahwe. Lekceważył Boże przykazania i krzywdził poddanych. Wielu Izraelitów poszło za złym przykładem króla, odstępując od prawdziwego Boga. Bóg posłał wówczas proroka Eliasza, by upomniał króla i przypomniał swoim rodakom, że jedynym Panem jest Bóg i że postępują źle, wiążąc się z poganami i oddając cześć ich bożkom. Działalność proroka spotkała się z niezrozumieniem i oporem z ich strony. Eliasz był prześladowany i musiał ukrywać się na pustkowiu. Decydującym momentem było spotkanie z prorokami bożka Baala i sąd Boży nad nimi.
Jeśli chcesz poznać całą historię Eliasza obejrzyj film:
Sąd Boży nad prorokami pogańskimi
Eliasz przybliżył się do całego narodu i rzekł: „Jak długo będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Jahwe jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu! Tylko ja sam ocalałem jako prorok Pański, proroków zaś Baala jest czterystu pięćdziesięciu. Wobec tego niech nam dadzą dwa młode cielce. Oni niech wybiorą sobie jednego cielca i porąbią go oraz niech go umieszczą na drwach, ale ognia niech nie podkładają! Ja zaś oprawię drugiego cielca oraz umieszczę na drwach i też ognia nie podłożę. Potem wy będziecie wzywać imienia waszego boga, a następnie ja będę wzywać imienia Pana, aby okazało się, że ten Bóg, który odpowie ogniem, jest naprawdę Bogiem”. Cały lud, odpowiadając na to, zawołał: „Dobry pomysł!” Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: „O Baalu, odpowiedz nam!” Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Kiedy zaś nastało południe, Eliasz szydził z nich, mówiąc: „Wołajcie głośniej, bo to bóg! Więc może jest zamyślony albo zajęty, albo udaje się w drogę. Może on śpi, więc niech się obudzi!” Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi, ani też dowodu uwagi. (na podst.: 1 Krl 18,20-30)
Po dwóch stronach stanęli przeciwko sobie Eliasz i 450 proroków bożka Baala. Zadanie polegało na złożeniu ofiary całopalnej z cielców, z zastrzeżeniem, że nie można było podłożyć ognia. Prorocy mieli wzywać imienia bożka, aby Baal zesłał ogień i w ten sposób ofiara została przyjęta. Tak się jednak nie stało. Eliasz również wezwał imienia Boga Jahwe, który zesłał ogień i strawił ofiarę, drewno, kamienie, a nawet muł i wodę z rowu. Tak wielką potęgę okazał prawdziwy Bóg. Prorocy Baala stanęli przeciwko prawdziwemu Bogu i zostali wytraceni, zginęli. Konsekwencją niewłaściwego wyboru była śmierć. Poznaliśmy dziś historię, która pokazuje, że nie zawsze większość ma rację.
Jeden przeciwko wielu
Lubimy mieć uznanie u kolegów, koleżanek. Jest nam przyjemnie, gdy należymy do jakieś paczki, która się spotyka i spędza razem wolny czas. Jednak czasami pomysły grupy mogą mieć przykre konsekwencje (np. wyrzuty sumienia, choroba, uzależnienie, nawet śmierć itp.) i jeżeli zdajemy sobie z tego sprawę, powinniśmy wyrazić swój sprzeciw. Jest to trudne, bo możemy stracić kolegów, koleżanki i zostaniemy sami. A nikt nie lubi być sam. Sytuacja jest jeszcze trudniejsza, gdy nasi koledzy zwrócą się przeciwko nam i staniemy się obiektem kpin. Jednak aby być uczciwym wobec własnego sumienia, powinniśmy tak postąpić. Sprzeciw wobec grupy wymaga odwagi, o którą możemy zwracać się do Boga. Zawsze możemy prosić Go o wsparcie i wytrwałość w dobrym. Ważne jest, aby dbać o swój kontakt z Bogiem poprzez częste korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania, by nasze sumienia nie zostały zagłuszone grzechami.
Odważnie staję w obronie wiary
Jesteśmy chrześcijanami i to zobowiązuje nas do odważnego wyznawania naszej wiary. Nie możemy wstydzić się tego, że chodzimy do kościoła, czy tego, że się modlimy. Mamy stanowić dla innych ludzi przykład wiary, pobożności i sumiennego wypełniania swoich obowiązków. Zawsze też w modlitwie możemy prosić Boga o siłę potrzebną do obrony wiary.